Odznaka honorowa „Zasłużony Funkcjonariusz Pożarnictwa”
Awers i rewers odznaki | |
Baretka | |
Ustanowiono | |
---|---|
Wycofano | |
Wielkość |
∅ 37 mm |
Kruszec |
metal brązowiony |
Odznaka honorowa „Zasłużony Funkcjonariusz Pożarnictwa” – polskie odznaczenie resortowe okresu PRL ustanowione dekretem z 27 grudnia 1974 o służbie funkcjonariuszy pożarnictwa, jako nagroda dla funkcjonariuszy pożarnictwa za wybitne osiągnięcia w służbie[1].
Jego tryb nadawania oraz ustalenia jej wzoru i sposobu noszenia wprowadzono zarządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z 27 lutego 1984[2].
Odznaka została zniesiona 1 stycznia 1992 wraz z Odznaką „Za Zasługi dla Ochrony Przeciwpożarowej”, zgodnie z ustawą z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, która wprowadziła nową Odznakę „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”[3].
Opis odznaki
[edytuj | edytuj kod]Odznaka ma formę medalu o średnicy 37 mm, wykonanego z metalu i w kolorze brązu patynowanego. Na awersie znajduje się profil funkcjonariusza pożarnictwa w hełmie na tle fragmentu godła państwowego. Po bokach postaci umieszczono pionowo stylizowane gałązki laurową i dębową. W otoku umieszczony został napis: ZASŁUŻONY FUNKCJONARIUSZ POŻARNICTWA. Pośrodku rewersu umieszczono trzywierszowy napis MINISTERSTWO / SPRAW / WEWNĘTRZNYCH[4].
Odznaka jest zawieszona na ciemnoniebieskiej wstążce szerokości 37 mm, z czerwonymi paskami szer. 10 mm po brzegach. Odznakę noszono w kolejności po odznaczeniach państwowych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dekret z dnia 27 grudnia 1974 r. o służbie funkcjonariuszy pożarnictwa (Dz.U. z 1974 r. nr 50, poz. 321, art. 22 ust. 3)
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 lutego 1984 r. w sprawie trybu nadawania odznaki honorowej "Zasłużony Funkcjonariusz Pożarnictwa" oraz ustalenia jej wzoru i sposobu noszenia (M.P. z 1984 r. nr 9, poz. 62)
- ↑ Dz.U. z 2022 r. poz. 1969
- ↑ Ordery i odznaczenia polskie. [dostęp 2012-08-27}]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014–01–16)].